اثرات ورزش اجباری بر درد نوروپاتیک ناشی از ضایعه فشاری مزمن عصب سیاتیک در رت نر

سابقه و هدف: ضایعه اعصاب محیطی و مرکزی علاوه بر ناتوانی حرکتی موجب درد مزمن نوروپاتیک در بسیاری از افراد مصدوم می گردد. ورزش به عنوان یک روش رفتاری و غیر دارویی دارای اثرات مفیدی بر سلامت عمومی در شرایط عادی و بیماری است از این رو هدف این مطالعه، ارزیابی اثر ورزش بر درد نوروپاتیک ناشی از ضایعه مزمن فشاری (chronic constriction injury, cci) عصب سیاتیک بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 20±200 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به پنج گروه (گروه های سالم، نوروپاتی، شم ، ورزش پیش از نوروپاتی و ورزش پس از نوروپاتی) تقسیم شدند. پس از بی هوش کردن حیوانات، برای ایجاد نوروپاتی، جراحی cci روی عصب سیاتیک انجام شد و سپس حیوانات در قفس های مجزا نگه داری شده و تا به هوش آمدن جهت جلوگیری از کاهش درجه حرارت بدن با حوله ای پوشانده شدند. آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزی حرارتی به ترتیب با استفاده از von frey filament و plantar test تعیین شد. یافته ها: آستانه پاسخ به تحریک مکانیکی و حرارتی در گروه نوروپاتی (cci) به طور معنی داری (05/0>p) نسبت به گروه های شم و سالم پایین تر بود. ورزش متعاقب cci موجب کاهش معنی دار (01/0p<) آلودینیای مکانیکی نسبت به گروه cci گردید. هم چنین آستانه عقب کشیدن پا در پاسخ به تحریک درد حرارتی در گروه ورزش پس از cci افزایش معنی دار (05/0p<) نسبت به گروه cci نشان داد. نتیجه گیری: فعالیت فیزیکی متعاقب درد نوروپاتی موجب کاهش درد ناشی از محرک مکانیکی و حرارتی می گردد